ZUIDAS. Magazine

Vanaf 1874 heeft Amsterdam, als eerste stad in Nederland, een beroepsbrandweer. Sinds die tijd is er natuurlijk veel veranderd. Neem nou de Zuidas met zijn torenhoge gebouwen. Hoe anticipeert het brandweerkorps op dit soort supermoderne nieuwbouw en hoe ziet een dag van de brandweermannen en -vrouwen eruit? We vragen het de 48-jarige Peter Westerbeek, bevelvoerder op Kazerne Dirk.

Kazerne Dirk in Amsterdam-Zuid, op de hoek van de Honthorststraat en de Hobbemakade, is de oudste nog operationele brandweerkazerne van Europa. Het korps Amsterdam-Amstelland is verantwoordelijk voor de (brand)veiligheid van bijna één miljoen inwoners. Per dag staan ruim 90 brandweermensen voor de Amsterdammers paraat, samen met de zes vrijwillige kazernes goed voor bijna 160 man.

De ploeg van Peter Westerbeek bestaat uit acht collega’s. Zijn ‘tweede familie’ zoals Peter ze noemt. “Samen met mijn collega’s draaien we diensten van 24 uur. Dat houdt in dat we om 08.00 uur ’s morgens van start gaan en de volgende dag om 08.00 ’s morgens elkaar weer gedag zeggen. Twee dagen per week, dus 48 uur, slapen, eten en leven we samen. Kazerne Dirk kun je dus eigenlijk wel mijn tweede huis noemen.”

Altijd bezig

Wie denkt dat brandweermensen de hele dag zitten te wachten tot ze een melding binnen krijgen, heeft het mis. “We zijn de hele dag in de weer. Na de overdracht houden we een voertuigcontrole en checken het gereedschap. Dat doen we iedere dag omdat, wanneer de vorige ploeg een brand heeft gehad, er zomaar een koevoet of bonk achtergebleven kan zijn.”

“Na alle controles en de schoonmaak van de kazerne, is het tijd om aan onze conditie te werken. Dat doen we bijvoorbeeld door te gaan hardlopen in het Vondelpark. We nemen de wagen en onze uitrusting mee en gaan met z’n achten zo’n anderhalf uur rennen. Stuk voor stuk hebben we een topconditie. Dat moet ook, we worden regelmatig onderworpen aan de strenge blik van een arts en onze conditie wordt getest. Zak je voor de test, dan word je begeleid om de test alsnog te halen.”

Huisbezoek en oefeningen

Koken en het bereiden van de lunch doet de ploeg om beurten. Het middagprogramma staat vaak in het teken van huisbezoeken en oefeningen. Tijdens huisbezoeken bellen de brandweermensen bij bewoners aan, geven uitleg over brandveiligheid en worden er rookmelders uitgedeeld. “Bewoners kijken soms wel raar op als ze opendoen, soms geloven ze zelfs niet dat we echte brandweermensen zijn”, lacht Peter. “Wanneer dat gebeurt, wijzen we naar onze brandweerauto die in de straat geparkeerd staat. Geloven ze ons dan nog niet, dan hebben we ook nog een pasje.”

Het korps gaat ook langs bij gebouwen. Rond Dirk liggen iconische culturele gebouwen zoals het Rijksmuseum, Concertgebouw en Van Gogh. “Voor alle gebouwen hebben we een zogenaamd inzetplan. Waar zijn de nooduitgangen, waar is de blusvoorziening? Geregeld controleren we dat plan en laten ons rondleiden door de BHV-ers (bedrijfshulpverleners-red). Het Rijksmuseum met zijn Nachtwacht is natuurlijk een uniek gebouw. Onze prioriteit ligt bij het redden van mens en dier, maar in zo’n mooi pand met zulke waardevolle kunst gaan we een stapje verder om de inhoudt te redden. Gelukkig is er voor de Nachtwacht een speciale constructie gebouwd waardoor het schilderij bij brand hopelijk gered kan worden.”

EMA, rechtbank en nhow

Ook op de Zuidas heeft de ploeg van Peter niet lang geleden een oriëntatie gehad. “We zijn bij EMA, European Medicines Agency, uitgenodigd. We weten nu exact hoe het pand in elkaar zit, waar zich de vluchtroutes bevinden en hoe we bluswater kunnen aansluiten. Alles is daar tot in de puntjes geregeld. Tijdens calamiteiten ligt een koffer klaar met portofoons en plattegronden die ervoor zorgen dat we exact weten waar de technische installaties zich bevinden. Ook bij het nhow Amsterdam RAI hotel zijn we geweest. Dat gebouw ziet er aan de buitenkant misschien ingewikkeld uit, maar aan de binnenkant is er één centraal punt. Zo weten alle gasten waar ze heen kunnen vluchten.”

De gebouwen op de Zuidas zijn hoog, sommige rond de 70 meter. Geen ladder reikt tot de top. “Onze ladder is 24 meter hoog. Dat is goed voor de binnenstad, maar dat heeft op de Zuidas dus geen nut. In het gunstigste geval kom je dan tot aan de 6^e verdieping. Alle reddingen gaan dus vanaf de 6^e verdieping van binnenuit. De nieuwe rechtbank Amsterdam is zo’n voorbeeld. Op de 7^e etage had een werknemer een houten constructie op zich gekregen. Onze ladder kwam niet verder dan de derde etage omdat de verdiepingen erg hoog waren. Voor dit soort zaken zijn de oriëntaties zo broodnodig.”

Reanimaties

Brandweermensen zijn voor veel meer zaken inzetbaar dan alleen brand. Zo voeren ze ook reanimaties uit. “Dat doen we twee tot drie keer per week. Zo hadden we niet lang geleden een reanimatie bij het hoofdkantoor van ABN Amro. De reanimaties horen bij ons werk. Ze maken soms diepe indruk. Dan praten we er met elkaar over en gaan vervolgens weer door.”

Natuurlijk hebben ze bij Kazerne Dirk niet alleen te maken met zware calamiteiten, maar zijn er ook lichtere gevallen. Voorvallen waar de groep later om kan lachen. Of valse brandmeldingen.

“In de kantoren op de Zuidas bevinden de kantines zich vaak op grote hoogte. De plek waar ook de ‘domibo’ (donderdagmiddagborrel-red) gehouden wordt. Zo kan het zomaar zijn dat een medewerker tijdens een borrel de handbrandmelder op de 14^e verdieping af laat gaan. Dan krijgt de alarmcentrale direct een melding binnen. De centrale belt met de receptie van het betreffende gebouw die vervolgens naar boven moet gaan om te kijken wat er aan de hand is. De receptionist moet alle 14 verdiepingen met de trap omhoog, want na een brandalarm gaan de liften automatisch naar beneden. Binnen 2 minuten moet de receptionist een terugkoppeling melden. Lukt dat niet, dan wordt de dichtstbijzijnde kazerne gealarmeerd. Dan rukken wij dus voor niets uit met een prioriteit 1.”

‘Vorig jaar hebben we Lil’ Kleine uit de lift gehaald’

Ook heeft Peter te maken met werkzaamheden die eenmaal weer thuis na zijn dienst mooie verhalen opleveren. “Vorig jaar hebben we Lil’ Kleine uit de lift gehaald. Hij zat, samen met zijn vriendin en kindje, vast in een lift op de Zuidas. En dat op de warmste dag van het jaar! Voordat ik weer in mijn wagen stapte, wilde ik het moment graag vastleggen. Mijn kinderen zijn namelijk groot fan van hem. Ik was mijn mobiel vergeten, maar Lil’ Kleine heeft met zijn eigen telefoon een filmpje van ons samen gemaakt. Mijn kinderen, 10 en 13 jaar, werden helemaal gek.”

https://www.brandweer.nl/amsterdamamstelland/kazernes/kazerne-dirk