Wie Circl binnenloopt, komt ofwel Marijn Muller tegen, of ziet er een van de meubels van zijn bedrijf Cartoni Design, die er uitgestald staan. Circulair staat centraal in alles dat Marijn onderneemt en uitdraagt. 

In Den Haag waar Marijn Muller opgroeide, werd hij de jongen met die hond en met die gekleurde kleding genoemd. Daar is in al die jaren niets in veranderd. “Onbewust heb ik een vaste stijl. Ik draag veel roze lamswollen truien en roze shirts. Voor meer officiële gelegenheden heb ik altijd een tweed jasje bij me. Ik voel me er comfortabel in.”

“Ik sprak laatst een vriendin van de middelbare school en die zei tegen me dat ik helemaal niets veranderd was. Tot de Ray Ban Wayfarer van de Blues Brothers aan toe, die ik ook nog steeds draag.” 

Het is tevens een statement van Marijn om te laten zien dat hij meer tegen de creatieve industrie aanschuurt, dan al die andere bedrijven op de Zuidas. “Met Cartoni Design laten we zien dat esthetiek en duurzaamheid samen kunnen gaan. Nog maar vier jaar geleden vroeg men zich echt af of dit wel kan en nu zie je dat iedereen ermee bezig is. Een bedrijf dat duurzaamheid niet op z’n netvlies heeft, is out of business.”

Marijn adviseert de ABN Amro op het gebied van interieurinrichting, houdt daarom ook kantoor bij de bank en laat in Circl – het circulaire paviljoen van ABN Amro – voorbeelden zien van wat mogelijk is. “De hele wereld komt hier langs. Ontwerpers, architecten, een bedrijf als DSM. Ik connect ze, houdt voordrachten, organiseer exposities. Er wordt veel kennis gedeeld, dat is mooi, want niemand heeft de oplossing voor een echt circulaire samenleving.”

photo Oona Makes Pictures

De grootste rechtbank van Nederland, de Rechtbank Amsterdam op de Zuidas, wordt geheel gerenoveerd. Een project van hoofduitvoerder Heijmans, waar op dit moment door onder andere kraanmachinist Amer Mahmutovic hard aan wordt gewerkt.

Werkschoenen en veiligheidsjasje aan, helm op. Drie ladders omhoog, de lift in, weer drie ladders omhoog. Dit interview vergde wat voorbereiding én we moesten het hogerop zoeken, letterlijk. Maar we zijn er, op 65 meter hoogte bevindt zich de cabine van Amer Mahmutovic. Vanaf deze duizelingwekkende hoogte werkt Amer mee aan de realisatie van de gloednieuwe Rechtbank Amsterdam.  

Amer heeft het hierboven goed voor elkaar. Voordat we de piepkleine ruimte binnenstappen, gaan de werkschoenen uit en sloffen aan. De kruimeldief, snoetenpoetsers en glassex verklappen dat Amer van een schone werkruimte houdt. 

Immense kraan

Was Amer een jaar geleden nog rijinstructeur, vandaag de dag bedient hij deze immense kraan. “Rijles geven vond ik niet meer leuk, de jeugd is erg veranderd. Ik heb me dus omgeschoold tot kraanmachinist. Eerlijk is eerlijk, het leven als bouwvakker was even wennen. En in mijn geval eenzaam. Zat ik vroeger de hele dag naast mijn leerling, tegenwoordig breng ik mijn werkdagen vooral in mijn eentje door. Maar dat komt de concentratie alleen maar ten goede, want die moet er te allen tijden zijn.” 

Zo’n 8 maanden werkt Amer nu als kraanmachinist. Bouwde hij eerst mee aan het nhow Amsterdam RAI hotel (het hotel met de drie driehoeken), vanaf februari 2019 ziet hij vanaf deze immense hoogte de nieuwe rechtbank groeien. 

Precisiewerk

“Of ik nu een balk, draadconstructie, stuk beton of vlechtwerk naar boven hijs, alles voegt iets toe aan de rechtbank. Soms is het een knap staaltje vakmanschap al zeg ik het zelf, precisiewerk. Aan het einde van de dag haal ik daar mijn voldoening uit. Maar het is ook een risicovolle baan. Daarom draait alles hier om veiligheid. Wie werkt met machines moet voorzichtig zijn, we hijsen dus veilig óf we hijsen niet. Zie je die twee andere kranen op het terrein? Mijn collega’s en ik hebben constant contact, maar zijn onze gieken toch te dicht bij elkaar in de buurt, dan stoppen ze automatisch. Te vergelijken met de nieuwste auto’s die automatisch afstand van elkaar houden op de snelweg.” 

De kraan van Amer weegt 32 ton, de giek (de lange arm) kan tweedraads max 8 ton tillen, vierdraads wel 16 ton. Dat is te vergelijken met ongeveer 10 auto’s! Er moet dus rekening worden gehouden met gewicht, maar ook met factoren van buitenaf, zoals wind. “Alles wordt hier dubbel gecheckt. Vanaf het moment dat ik begin te hijsen, is het millimeterwerk. De jongens beneden reik ik met grootse nauwkeurigheid de goederen aan. Via de mobilofoon geven ze aanwijzingen. Nog twee meter, nog één, 50 cm, 30, 10… Ondanks mijn afgezonderde positie werken we nauw samen. Anders gebeuren er ongelukken.”

Wonen en werken op de Zuidas, Lisette Vriend combineert beide. “Buitenveldert en de Zuidas ademen een hele prettige sfeer waar ik gelukkig van word. En het is alleen maar mooier, hipper en gezelliger geworden.”

Als je als fervent Ajacied een tikkeltje schoorvoetend een avondje in de Johan Cruijff ArenA overslaat om bij de buurtvergadering te zijn, dan mag je jezelf simultaan een trotse Amsterdamse én een trotse Buitenveldertse noemen. Lisette Vriend voelt zich al jaren thuis in de buurt. “Alleen al boodschappen doen is een feestje. Ik stap de lift in, en kan zo overdekt door naar de super.”  

“Ik ben in Aalsmeer geboren,” vertelt Lisette. “Maar daar had ik het als jonge meid ook wel weer vrij snel gezien. Dus verhuisde ik naar Amsterdam en ben daar nooit meer weggegaan. Na de Havo koos ik voor Schoevers. Overigens heb ik nog even de droom gekoesterd om stewardess te worden. De wereld rondreizen, een tijdje op mooie plekken blijven, heel leuk leek me dat… Maar daar ben ik snel van teruggekomen. Het luchtverkeersleventje is lang niet meer zo glamorous als vroeger. Ik kwam er toentertijd bovendien achter dat ik veel beter iets anders kon doen: sales. Daar bleek ik goed in te zijn en echt blij van te worden. Dus ik heb jarenlang op allerlei vlakken gewerkt op het gebied van accountmanagement.” 

Ingerold

Lisette woont op het Gelderlandplein. Sinds een jaar werkt ze zo’n beetje om de hoek, op de Boelelaan, als assistent/officemanager. Dat doet ze bij Vanderkruijs, een recruitmentbedrijf voor eindverantwoordelijke functies in de publieke en publiek-private sector. Hierbij kun je denken aan hoge functies binnen allerlei overheid gerelateerde banen, voor bijvoorbeeld ziekenhuizen, universiteiten en hogescholen en gemeenten.

“Het voelt alsof ik er echt ben ingerold. Ik zocht een tijdje geleden naar werk in de buurt, omdat ik hier behalve wonen ook wilde werken. Op de Zuidas barst het van de recruitmentbedrijven. Maar deze specifieke functie bleek een schot in de roos.” 

Lisette noemt zichzelf een ‘vliegende keep’. “Ik vind het geweldig om de hele dag van alles en nog wat voor mijn voeten geworpen te krijgen en dat in goede banen te leiden. Evenementen organiseren, afspraken inplannen…”

Hoe zit het met de vrouwen?

Volgens Lisette hoeven we ons trouwens niet al te veel zorgen te maken over de vertegenwoordiging van het aantal vrouwen op de Zuidas. “Ook in hogere functies zie ik ze overal. In ons kantoor werken zelfs toevalligerwijs meer vrouwen dan mannen.” 

Lisette: “Ik woon al jaren in Buitenveldert. Maar vroeger vond ik dit stukje maar een beetje een oude truttenbende. Dat voelt nu bijna onvoorstelbaar, want het heeft zich op zo’n niveau ontwikkeld dat het nu super-de-luxe is om hier te wonen… Buitenveldert en de Zuidas ademen een hele prettige sfeer waar ik gelukkig van word. Het is alleen maar mooier, hipper en gezelliger geworden. Je hebt voor ieder wat wils, alles bij de hand.”

“Als ik boodschappen wil doen, stap ik zo in de lift om beneden bij het overdekte winkelcentrum te shoppen. Met steeds meer leuke tentjes. En die internationale allure spreekt me ook wel aan. In ons gebouw tref je zo’n beetje alle nationaliteiten aan. Er wonen ook veel expats. Dat geeft ’s avonds soms een best wel bijzondere geursensatie. Want dan ruik je alle verschillende kookkunsten door elkaar, haha.”

‘Lunchen-lunchen’

Lisette: “Ik houd wel een beetje van ‘lunchen lunchen’, zeg maar. Dus niet even snel een broodje eten, maar wat uitgebreider, er een middag voor uittrekken met een voor- en hoofdgerechtje. Dat je ’s avonds eigenlijk niet meer hoeft te eten, fijn toch?” Dat doet Lisette in de regio, vertelt ze. “De restaurants van Ron Blaauw. Maar ook Het Bosch aan de Nieuwe Meer, dat is trouwens typisch zo’n favoriete lunchspot van het werkende publiek op de Zuidas. En Aan de Poel in Amstelveen vind ik ook te gek.”  

Als Lisette dan toch nog een verbeterpuntje moet verzinnen tussen de moderne glorie rondom de zuidelijke A10, dan zou het hier volgens haar nog wel wat autovriendelijker mogen zijn. “De parkeergelegenheid gaat helaas echt achteruit. Op de fiets ben je overal zo, maar heb je die niet, dan wordt het lastig. Dat vind ik soms nog weleens vervelend voor mensen die hier niet wonen. Oh, en een bioscoop in de buurt zou ook wel fijn zijn. Daarvoor moet je nog de tram pakken naar het centrum. Maar ach, waar hebben we het over?” 

Ajax missen

Lisette en haar man hebben duidelijk een hart voor de buurt. Een buurtvergadering zullen ze niet zo snel overslaan. Zelfs niet als hun geliefde voetbalclub AFC Ajax diezelfde avond een thuiswedstrijd speelt in de Johan Cruijff ArenA. 

“We vinden het van dusdanig belang om betrokken te blijven bij alles wat hier gebeurt, dat we zo’n bijeenkomst absoluut niet willen missen. Dus ja, daar hebben we zelfs een keertje een avondje Ajax voor overgeslagen, haha. Dat vond ik best moeilijk, maar hoort erbij. Ik vind het geweldig in die ArenA te zijn. Echt heel leuk! Maar ik moet je eerlijk zeggen, dat, nu het weer winter wordt, het ook best wel prettig is om het soms gewoon lekker thuis te kijken. Vooral nu al die Champions League-wedstrijden allemaal om 21:00 uur beginnen. Lekker op de bank. Prima hoor…” 

photo Janiek Dam

Pedro Celli (30) komt uit Brazilië, uit Campinas, dat vlak naast Sao Paulo ligt, maar woont al sinds zijn dertiende in Nederland. Hij studeerde International Business in Groningen en is account executive bij ZOOM, een bedrijf dat communicatie en technologie met elkaar verbindt. Iedere werkdag begint hij om 7 uur met een work-out.

“Sinds ik op de Zuidas werk, heb ik  pas het gevoel ècht aan het werk te zijn. Het is heel  anders dan de grachtengordel, waar ik eerst werkte. pas het gevoel  Het is denk ik de omgeving van het financiële district dat de Zuidas is, waardoor je je veel meer realiseert dat hier business wordt gedaan. Hier gebeurt het.”

“Sinds ik op de Zuidas werk, sta ik vroeg op, om zes uur. Ik ga eigenlijk meteen naar de gym, naar Club Sportive. Om zeven uur doe ik een klasje. Yoga, boksen of HIIT, High Intensity Interval Training. Daarna douche ik en ga ik naar mijn werk. Ik neem een kop koffie, ontbijt en bekijk mijn mails. Dan begint mijn dag.”

“En dat bevalt me veel beter dan in de avonduren te sporten. Ik deed dit een paar keer in de week. Het waren langere sessies en dat is veel zwaarder. Nu kom ik iedere dag met een energiek gevoel op mijn werk, ik ben juist helemaal niet kapot of uitgeput. Bovendien heeft ’s ochtends sporten het voordeel dat mijn vriendin dan ’s avonds naar haar gym kan gaan. En dan kan ik op ons kleine katje passen.”

Beeld Katja Mali