ZUIDAS. Magazine

Wonen en werken op de Zuidas, Lisette Vriend combineert beide. “Buitenveldert en de Zuidas ademen een hele prettige sfeer waar ik gelukkig van word. En het is alleen maar mooier, hipper en gezelliger geworden.”

Als je als fervent Ajacied een tikkeltje schoorvoetend een avondje in de Johan Cruijff ArenA overslaat om bij de buurtvergadering te zijn, dan mag je jezelf simultaan een trotse Amsterdamse én een trotse Buitenveldertse noemen. Lisette Vriend voelt zich al jaren thuis in de buurt. “Alleen al boodschappen doen is een feestje. Ik stap de lift in, en kan zo overdekt door naar de super.”  

“Ik ben in Aalsmeer geboren,” vertelt Lisette. “Maar daar had ik het als jonge meid ook wel weer vrij snel gezien. Dus verhuisde ik naar Amsterdam en ben daar nooit meer weggegaan. Na de Havo koos ik voor Schoevers. Overigens heb ik nog even de droom gekoesterd om stewardess te worden. De wereld rondreizen, een tijdje op mooie plekken blijven, heel leuk leek me dat… Maar daar ben ik snel van teruggekomen. Het luchtverkeersleventje is lang niet meer zo glamorous als vroeger. Ik kwam er toentertijd bovendien achter dat ik veel beter iets anders kon doen: sales. Daar bleek ik goed in te zijn en echt blij van te worden. Dus ik heb jarenlang op allerlei vlakken gewerkt op het gebied van accountmanagement.” 

Ingerold

Lisette woont op het Gelderlandplein. Sinds een jaar werkt ze zo’n beetje om de hoek, op de Boelelaan, als assistent/officemanager. Dat doet ze bij Vanderkruijs, een recruitmentbedrijf voor eindverantwoordelijke functies in de publieke en publiek-private sector. Hierbij kun je denken aan hoge functies binnen allerlei overheid gerelateerde banen, voor bijvoorbeeld ziekenhuizen, universiteiten en hogescholen en gemeenten.

“Het voelt alsof ik er echt ben ingerold. Ik zocht een tijdje geleden naar werk in de buurt, omdat ik hier behalve wonen ook wilde werken. Op de Zuidas barst het van de recruitmentbedrijven. Maar deze specifieke functie bleek een schot in de roos.” 

Lisette noemt zichzelf een ‘vliegende keep’. “Ik vind het geweldig om de hele dag van alles en nog wat voor mijn voeten geworpen te krijgen en dat in goede banen te leiden. Evenementen organiseren, afspraken inplannen…”

Hoe zit het met de vrouwen?

Volgens Lisette hoeven we ons trouwens niet al te veel zorgen te maken over de vertegenwoordiging van het aantal vrouwen op de Zuidas. “Ook in hogere functies zie ik ze overal. In ons kantoor werken zelfs toevalligerwijs meer vrouwen dan mannen.” 

Lisette: “Ik woon al jaren in Buitenveldert. Maar vroeger vond ik dit stukje maar een beetje een oude truttenbende. Dat voelt nu bijna onvoorstelbaar, want het heeft zich op zo’n niveau ontwikkeld dat het nu super-de-luxe is om hier te wonen… Buitenveldert en de Zuidas ademen een hele prettige sfeer waar ik gelukkig van word. Het is alleen maar mooier, hipper en gezelliger geworden. Je hebt voor ieder wat wils, alles bij de hand.”

“Als ik boodschappen wil doen, stap ik zo in de lift om beneden bij het overdekte winkelcentrum te shoppen. Met steeds meer leuke tentjes. En die internationale allure spreekt me ook wel aan. In ons gebouw tref je zo’n beetje alle nationaliteiten aan. Er wonen ook veel expats. Dat geeft ’s avonds soms een best wel bijzondere geursensatie. Want dan ruik je alle verschillende kookkunsten door elkaar, haha.”

‘Lunchen-lunchen’

Lisette: “Ik houd wel een beetje van ‘lunchen lunchen’, zeg maar. Dus niet even snel een broodje eten, maar wat uitgebreider, er een middag voor uittrekken met een voor- en hoofdgerechtje. Dat je ’s avonds eigenlijk niet meer hoeft te eten, fijn toch?” Dat doet Lisette in de regio, vertelt ze. “De restaurants van Ron Blaauw. Maar ook Het Bosch aan de Nieuwe Meer, dat is trouwens typisch zo’n favoriete lunchspot van het werkende publiek op de Zuidas. En Aan de Poel in Amstelveen vind ik ook te gek.”  

Als Lisette dan toch nog een verbeterpuntje moet verzinnen tussen de moderne glorie rondom de zuidelijke A10, dan zou het hier volgens haar nog wel wat autovriendelijker mogen zijn. “De parkeergelegenheid gaat helaas echt achteruit. Op de fiets ben je overal zo, maar heb je die niet, dan wordt het lastig. Dat vind ik soms nog weleens vervelend voor mensen die hier niet wonen. Oh, en een bioscoop in de buurt zou ook wel fijn zijn. Daarvoor moet je nog de tram pakken naar het centrum. Maar ach, waar hebben we het over?” 

Ajax missen

Lisette en haar man hebben duidelijk een hart voor de buurt. Een buurtvergadering zullen ze niet zo snel overslaan. Zelfs niet als hun geliefde voetbalclub AFC Ajax diezelfde avond een thuiswedstrijd speelt in de Johan Cruijff ArenA. 

“We vinden het van dusdanig belang om betrokken te blijven bij alles wat hier gebeurt, dat we zo’n bijeenkomst absoluut niet willen missen. Dus ja, daar hebben we zelfs een keertje een avondje Ajax voor overgeslagen, haha. Dat vond ik best moeilijk, maar hoort erbij. Ik vind het geweldig in die ArenA te zijn. Echt heel leuk! Maar ik moet je eerlijk zeggen, dat, nu het weer winter wordt, het ook best wel prettig is om het soms gewoon lekker thuis te kijken. Vooral nu al die Champions League-wedstrijden allemaal om 21:00 uur beginnen. Lekker op de bank. Prima hoor…” 

photo Janiek Dam

Pedro Celli (30) komt uit Brazilië, uit Campinas, dat vlak naast Sao Paulo ligt, maar woont al sinds zijn dertiende in Nederland. Hij studeerde International Business in Groningen en is account executive bij ZOOM, een bedrijf dat communicatie en technologie met elkaar verbindt. Iedere werkdag begint hij om 7 uur met een work-out.

“Sinds ik op de Zuidas werk, heb ik  pas het gevoel ècht aan het werk te zijn. Het is heel  anders dan de grachtengordel, waar ik eerst werkte. pas het gevoel  Het is denk ik de omgeving van het financiële district dat de Zuidas is, waardoor je je veel meer realiseert dat hier business wordt gedaan. Hier gebeurt het.”

“Sinds ik op de Zuidas werk, sta ik vroeg op, om zes uur. Ik ga eigenlijk meteen naar de gym, naar Club Sportive. Om zeven uur doe ik een klasje. Yoga, boksen of HIIT, High Intensity Interval Training. Daarna douche ik en ga ik naar mijn werk. Ik neem een kop koffie, ontbijt en bekijk mijn mails. Dan begint mijn dag.”

“En dat bevalt me veel beter dan in de avonduren te sporten. Ik deed dit een paar keer in de week. Het waren langere sessies en dat is veel zwaarder. Nu kom ik iedere dag met een energiek gevoel op mijn werk, ik ben juist helemaal niet kapot of uitgeput. Bovendien heeft ’s ochtends sporten het voordeel dat mijn vriendin dan ’s avonds naar haar gym kan gaan. En dan kan ik op ons kleine katje passen.”

Beeld Katja Mali

Martijn van Herwijnen is co-owner van de maatpakkenwinkel Sarto Undici en schrijft in deze column over de do’s en don’ts voor mannen.

Dandy of denim? Het leek zo overzichtelijk: een antraciet of blauw pak, gecombineerd met een blauwe of rode das. Altijd goed. Anno 2019 is het anders. 

Als ik over de Zuidas loop, herken ik drie types. Het klassieke driedelige kostuum, bij voorkeur in het grijs. Mannen op leeftijd met vast hele belangrijke banen.

Dan ontmoet je de ‘dandy’, de man met een mooi jasje, chino, bijpassend shirt en mooie accessoires: een fleurig pochet, goed horloge, luxe leren tas. Een man met smaak, die het leuk vindt om er goed uit te zien.

De derde groep is sterk in opkomst: eerst droegen zij gewoon een gewoon pak, maar zijn nu overgestapt op jeans, bij voorkeur bij dat witte of blauwe hemd dat eerst onder zijn pak zat. Misschien zit ik er naast, maar ik denk dat deze man ‘dandy’ een scheldwoord vindt. 

Voor mij, als co-owner van de maatpakkenwinkel Sarto Undici is het duidelijk: dandy is absoluut geen scheldwoord. Het is van oorsprong de benaming van een man die om zijn uiterlijk geeft, maar zich ook niet al te serieus neemt. 

Ons kleedgedrag verandert – is dat erg? Niet per se. Wat wel erg is dat je er niets om geeft hoe je er uit ziet, dat je je pak aan hebt als een buschauffeur. Te lang, te groot, te breed en te kleurloos, zonder fantasie gecombineerd. Of altijd maar een jeans aan met een jasje, het zogenaamde nieuwe uniform. Het kan zoveel beter, het kan zoveel smaakvoller. Hoe makkelijk kun je er niet veel beter uit zien?

Mijn tip voor alle mannen is simpel: daag jezelf een klein beetje meer uit. Een klein beetje meer dandy en veel minder jeans. 

Het zijn echte eyecatchers, die prachtige hoge woontorens op de Zuidas. En je woont er natuurlijk fantastisch, met geweldige buitenruimtes op mooie hoogtes. Maar fijn wonen lukt alleen als de bewoners zich ook veilig voelen. Door de hoogbouw en het feit dat de Zuidas in de avonden wat stilletjes is, is het een uitdaging te noemen om dat veilige gevoel op straat te waarborgen. Daarom is er nu de Nachtwacht van de Zuidas.

Rondom Intermezzo, één van de spraakmakendste wooncomplexen op de Zuidas, is het op een maandagochtend een drukte van jewelste. Overal gebeurt iets en is er reuring. We treffen er Emile Rietveld (35), eerste bewoner van het statige pand en voorzitter van de Vereniging van Eigenaren. 

De reden voor de afspraak met Emile is zijn initiatief om de bewoners van de Zuidas datzelfde veilige gevoel te geven als bijvoorbeeld in een dorp of een wijk. “Maar vanwege die hoogbouw en het feit dat de Zuidas in de avonduren behoorlijk stil is, is  dat best een uitdaging”, geeft hij eerlijk toe. 

Er valt wat te halen…

Het is geen geheim dat het boevengilde zich graag ophoudt op de Zuidas. En dat is ook niet zo gek, zegt Emile. “Hoe je het ook went of keert, hier valt wel wat te halen. Er wonen hier veel bekende Nederlanders en andere succesvolle mensen. Die hebben geld, dure spullen. Tel daarbij op dat de sociale controle hier veel minder is en je creëert een walhalla voor  kwaadwillenden. Maar dat drukken we ook graag weer de kop in!”, haast Emile zich te zeggen. 

Daarom bedacht hij Avenue Services – De Nachtwacht van de Zuidas. “In het buitenland is professioneel buurttoezicht heel gebruikelijk. Met de internationale allure van de Zuidas was het dus een kwestie van tijd dat collectief toezicht ook hier ingevoerd zou worden.”

“Het begint bij mensen met de verkeerde intenties uit de anonimiteit te halen. En dat kun je al heel eenvoudig doen door zichtbaar te zijn, ook in de avonduren en de nachten. Mensen aanspreken, goedenavond wensen en bij onraad vragen wat er speelt. Daar houden inbrekers niet van. Dit is eigenlijk wat er in andere buurten vanzelf gebeurt door de sociale controle en de activiteit die zich daar in de avonden afspeelt. Dat hebben wij hier beide niet, dus moeten we dat kunstmatig gaan creëren.” 

Conciërge Plus

De professionele sociale controle van Emile zal zich door de buurt begeven op… een Segway. “Een Conciërge Plus, noem ik het graag. Een conciërge, die net als de conciërges van de panden binnen, een vertrouwensband heeft met de bewoners. Hen kent en hen of hun visite begeleidt van en naar hun auto of naar het station bijvoorbeeld.” 

Hij vervolgt: “De ruimte rondom Intermezzo en de buurt eromheen is vrij overzichtelijk, maar te klein om met een auto toezicht op te houden. Door op een Segway te surveilleren, ben je wendbaar, verplaats je je snel (zo’n 20 km/u) en ben je een stukje groter. We zullen van 22.00 tot 06.00 rondes rijden. Deze mensen, onder wie ikzelf, houden een oogje in het zeil in de buurt”, legt hij uit.

Inmiddels heeft hij zelf een aantal proefrondes gemaakt. “Het viel mij op dat niet altijd alle deuren van de portieken goed gesloten zijn. Dat is natuurlijk vragen om problemen. Daarnaast kom je af en toe ongure types tegen en of mensen die hier feitelijk niets te zoeken hebben. Die spreek je dan aan. Kwaadwillenden zijn op dat moment niet meer anoniem en zullen snel vertrekken.”

Professionele sociale controle

Het nieuwe veiligheidsinitiatief wordt enthousiast ontvangen door ondernemers, de bewoners van Intermezzo en de omliggende panden. “Zij en hun bezit moeten goed beveiligd worden en dat willen zij zelf ook. Gelukkig is er ook geld om deze professionele sociale controle tot stand te brengen. De dienst is een collectief van alle ondernemers en bewoners samen. Iedereen vaart er wel bij op deze manier”, legt Emile uit. 

Hij heeft zoveel vertrouwen in deze nieuwe manier van een veilig gevoel creëren dat hij zijn oude carrière vaarwel heeft gezegd om met Avenue Services te starten. “Ik ben specialist op het gebied van risico- en incidentenonderzoek in de luchtvaart- en telecomsector. Ik hield mij voornamelijk bezig met het onderzoeken van voorvallen en bracht adviesrapporten uit. Ik heb veel kennis op het gebied van risicobeheersing en veiligheid en beschik daarnaast ook over een goed netwerk.” 

Vlotte babbel

Op dit moment worden de teams samengesteld. “We zijn nu zorgvuldig de mensen aan het selecteren die deze diensten moeten gaan draaien. Omdat we geen traditioneel beveiligingsbedrijf zijn, is professionele training in beveiliging voor ons geen harde eis. Wat wij wel verwachten is oog voor afwijkend gedrag, sterke sociale vaardigheden en niet bang zijn om mensen aan te spreken. We zijn een extra oog van vlees en bloed, naast de camerabeveiliging en andere – niet zichtbare – beveiligingsmaatregelen.” 

Emile benadrukt ook dat de Segway-rijders niet zullen ingrijpen als er misstanden gebeuren. “Nee, dan schakelen zij de politie in. De gemeente en de politie zijn ook nauw betrokken bij dit hele verhaal en we zullen dus ook goed contact hebben met de politie. Dit zal een kort lijntje worden. Deze nauwe samenwerking heeft recentelijk geleid tot de succesvolle aanhouding van drie inbrekers op de Zuidas.”

photo Katja Mali